Κωστής Καρπόζηλος: Μπερδεμένα χωροχρονικά καλώδια

Ένα λογοπαίγνιο με ουσία

H τσαπατσούλικη ιντερνετική δημοσιογραφία υποδέχτηκε με τα συνήθη ενοχλητικά σημεία στίξης την παρέμβαση του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, προέδρου του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, σε μια εκδήλωση του Κύκλου Νέων Επιχειρηματιών, στις 27 Μαΐου. «Γκάφα: Ο Δασκαλόπουλος έπλεξε το εγκώμιο στην…. ΚΝΕ!!!!», τιτλοφορούνταν το, φθαρμένο μέσα στη διαδοχική αναμετάδοση, ειδησάριο των πέντε αράδων, στο οποίο ο αναγνώστης δεν πληροφορούνταν τίποτα επί της ουσίας, αλλά ανακάλυπτε ένα ευφυές λογοπαίγνιο (http://goo.gl/KJVHo). Ο Δασκαλόπουλος, απευθυνόμενους στους φιλόδοξους νέους επιχειρηματίες, παρατήρησε ότι: «η επωνυμία σας, Κύκλος Νέων Επιχειρηματιών, παραπέμπει με τα αρχικά της σε μια διόλου συγγενική οργάνωση, την ΚΝΕ! Και ξέρετε, πιστεύω, πράγματι ότι κι η επιχειρηματική τάξη χρειάζεται την Οργανωμένη Νεολαία της. Μια άλλη νεολαία βέβαια. Προοδευτική, τολμηρή, ανοιχτή στην σύγχρονη εποχή. Μια νεολαία που να διαθέτει την αγωνιστικότητα, την ενότητα δράσης και την κοινή πίστη της ΚΝΕ – χωρίς τις ιδεοληψίες της. Η νέα επιχειρηματικότητα χρειάζεται μία τέτοια δύναμη κρούσης για να μορφοποιηθεί» (ΣΕΒ: http://goo.gl/29sfn).

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Χλόη Πετρίδου: Ένα, δύο, τρία, γ...ται η διαιτησία!

Στις 7 Μαΐου 2013, μια σλοβάκικη τράπεζα, η Πόστοβα Μπάνκ, και η κυπριακή εταιρεία-μέτοχός της, Ιστροκάπιταλ, ανακοίνωσαν ότι ενάγουν την Ελλάδα ενώπιον διαιτητικού δικαστηρίου, ζητώντας 200 εκ. ευρώ ως αποζημίωση για το υποχρεωτικό «κούρεμα» των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου που κατείχαν (Bondholders pursue Greece over debt haircut). Οι απαιτήσεις τους βασίζονται αντίστοιχα στις διμερείς επενδυτικές συμφωνίες που έχει υπογράψει η Ελλάδα με τη Σλοβακία και την Κύπρο, και συγκεκριμένα στις διατάξεις που προστατεύουν τις επενδύσεις από απαλλοτριώσεις. Η Αργεντινή υποχρεώθηκε από πρόσφατες διαιτητικές αποφάσεις να πληρώσει 400 εκ. δολάρια σε επενδυτές για τα οικονομικά μέτρα που έλαβε κατά τη διάρκεια και μετά από τη χρεοκοπία του 2001 (Argentina is putting international arbitration to the test). Κι αν δεν είχε κερδίσει κάποιες από τις εναντίον της υποθέσεις, το ποσό αυτό θα μπορούσε να έχει ξεπεράσει το ένα δισ.

Αλμπέρτο Μπόνετ: Τιμωρία και ανταμοιβή. Αργεντινή: 12 χρόνια μετά (Συνέντευξη στην Κατερίνα Νασιώκα)

Ο John Holloway γράφει στο μήνυμα αλληλεγγύης προς τους εξεγερμένους στην Τουρκία: «Taksim Tahrir Σύνταγμα Puerta del Sol Plaza de Mayo Zuccotti Square St. Paul’s. Παντού σε όλον τον κόσμο χορεύουμε στους δρόμους. Χορεύουμε με οργή, με χαρά, νεκροθάφτες πάνω στους τάφους των αφεντικών μας». Η ροή της εξέγερσης και των ταραχών που ξεσπούν σε ολόκληρο τον κόσμο γκρεμίζει τα σύνορα. «Ακούσατε; Είναι ο ήχος του κόσμου σας που καταρρέει. Είναι ο ήχος του δικού μας που αναβιώνει», ανακοίνωναν οι ζαπατίστας στις 21.12.2012 μετά από έξι χρόνια σιωπής. Ωστόσο, μέσα στην κρίση που ανοίγει ως δυνατότητα, παρακολουθούμε επίσης τη βίαιη και γρήγορη οργάνωση της αντεπανάστασης. Το να σκεφτούμε την κρίση-ως-ρήξη και όχι ως-αναδιάρθρωση σημαίνει να δούμε πώς διαμορφώνονται οι όροι της ταξικής πάλης σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο και

με ποιους τρόπους το κεφάλαιο και το κράτος ανασυγκροτούνται και αντεπιτίθενται για να κλείσουν τις ρωγμές της εξέγερσης. Η συνέντευξη με τον Αργεντινό ακτιβιστή και θεωρητικό Alberto Bonnet ακολουθεί αυτήν την κατεύθυνση. Τι συμβαίνει στην Αργεντινή δέκα χρόνια μετά την έκρηξη της κοινωνικής οργής του 2001; Ανασυντίθεται και με ποιόν τρόπο η διαδικασία καπιταλιστικής συσσώρευσης; Ποιος είναι ο ρόλος των προοδευτικών (αριστερών) κυβερνήσεων; Ποια είναι σήμερα η σχέση των εγχειρημάτων αυτοδιαχείρισης και των παραγωγικών πρωτοβουλιών με το κράτος;

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Λεύγα 11: Πλησιάζει

Η ενδέκατη λεύγα θα αρχίσει να διανύεται την Παρασκευή 28 Ιουνίου, στο τραπεζάκι του περιοδικού στο 17ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ.

Μέχρι τότε... διαβάστε ολόκληρο το 9ο τεύχος της λεύγας online!

λεύγα 

About | Διακίνηση (updated)| Συνδρομές | Disclaimer

Κώστας Σπαθαράκης: H κυρία Άρτεμις

Θυμάστε τις λίστες με τα ονόματα των «πνευματικών ανθρώπων» που στήριζαν το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα διαβλέποντας τα διακυβεύματα της εποχής εκείνης; Είναι μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων: μαζί με την εν αναμονή κυβέρνηση της αριστεράς πρέπει να οικοδομηθεί και μια συμμαχία ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης που θα συστρατεύονται στον καλόν αγώνα. Αλλά δεν είναι ωραίο να το βλέπεις, έτσι φάτσα φόρα, να φτιάχνεται κομμάτι κομμάτι. Χωρίς να είναι ακριβώς ιδιοτελές, αφού δεν υπηρετεί μόνο τους δικούς μας, χωρίς να είναι εντελώς αφελές, αφού ζυγιάζει σωστά, κατακρίνοντας το βαλτωμένο τοπίο της «πνευματικής μας ζωής». Όμως έχει κάτι το φορτικό, κάτι κουραστικό, σαν φλύαρος φίλος που μιλάει για πράγματα που δεν σε νοιάζουν (που σου λέει ας πούμε για τις εξαίρετες σπουδές θεωρίας της λογοτεχνίας που έκανε στο εξωτερικό μια φίλη του, και τώρα γράφει πολύ ωραία γιατί έμαθε τόσα πράγματα κ.λπ. κ.λπ.). Λοιπόν δεν είναι καθόλου όμορφη διαδικασία όλη αυτή, να τη βλέπεις μπροστά σου εννοώ. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Πρέπει και να το συζητάμε κιόλας;

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Έλια Χαρίδη: Γευστικές διαδρομές και γλωσσικές επιτελέσεις: μεταξύ πρωτόγονου και πολιτισμένου

«Θα μάθετε κι εσείς να υποκλίνεστε τόσο βαθιά όσο και το αφεντικό σας;», ρωτάει περιπαιχτικά και χαιρέκακα η ηλικιωμένη κυρία του διπλανού στενού, η οποία, εν αναμονή πελατών για τα ενοικιαζόμενα δωμάτια του γιου της, σκοτώνει την ώρα της παρακολουθώντας και σχολιάζοντας κάθε κίνηση τριγύρω. Και δεν έχει άδικο. Εδώ και τρία χρόνια περίπου, η μικρή οικογενειακή επιχείρησή της γειτονεύει με αυτήν του πολυτελούς εστιατορίου, που ένα μεσόκοπο ζευγάρι από κάποια μεγάλη πόλη της Βόρειας Ιταλίας ήρθε να εγκαταστήσει σε ένα από τα κεντρικά σοκάκια της Ερμούπολης. Ο καλοκαιρινός κοσμοπολιτισμός της κυκλαδίτικης πρωτεύουσας, με τα γιοτ και τις θαλαμηγούς να κάνουν το λιμάνι να ασφυκτιά από κατάρτια και πετρελαιοκηλίδες και τους ιδιοκτήτες τους να περιφέρονται με τις αέρινες, ανοιχτόχρωμες φορεσιές τους προς αναζήτηση τέρψης, φαίνεται πως υποσχόταν, αν όχι μυθικά κέρδη, τουλάχιστον αρκετά ώστε να αντισταθμιστούν τα πενιχρά εισοδήματα του χειμώνα που πλησίαζε και να εξασφαλιστεί η λειτουργία του καταστήματος για το επόμενο καλοκαίρι. Γιατί η Σύρος μπορεί να φημίζεται για τους ντόπιους πλοιοκτήτες και μεγαλοεισοδηματίες της, όπως βιαζόταν να μας ενημερώσει συχνά πυκνά το ιταλοφερμένο αφεντικό, όταν κάποιος από αυτούς τους «σημαντικούς ανθρώπους» ερχόταν να γευματίσει, αλλά οι εργάτες και οι δημόσιοι υπάλληλοι του νησιού υπερτερούσαν κατά πολύ τους μήνες της χειμερινής περιόδου. Η ηλικιωμένη κυρία του διπλανού στενού λοιπόν είχε δίκιο. Το ειρωνικό ύφος της ερώτησής της στόχευε ακριβώς στο να χλευάσει το προφίλ που υιοθετούσε το συγκεκριμένο εστιατόριο, προκειμένου να δελεάσει την εκλεκτή πελατεία του, κολακεύοντας την υψηλή καταγωγή της και επαινώντας τους καλούς της τρόπους. Και η μορφή του σερβιτόρου, αποτελώντας μια ορατή συμπύκνωση των πρακτικών λειτουργίας της επιχείρησης, δεν μπορούσε παρά είναι ευάλωτη στα υποτιμητικά σχόλια της παρατηρητικής αυτής γειτόνισσας.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Κώστας Περούλης: Ο «πολιτικός» Λευτέρης Βογιατζής, μια σπουδή στα χίλια πρόσωπα της εξουσίας

Ο Λευτέρης Βογιατζής αποφάσισε να εκτεθεί η σορός του με το μουστάκι του Ρουτ στο πρόσωπο, στο κέντρο του σκηνικού της παράστασης του Θερμοκηπίου του Χάρολντ Πίντερ που ανέβασε το 2012 και θα ξανανέβαζε αυτήν την άνοιξη, ντυμένος συγχρόνως μέσα στο φέρετρό του με το κοστούμι του Τίνκερ από το Καθαροί, πια της Σάρα Κέην που έπαιξε το 2001, και κρατώντας το πρόγραμμα-έργο της παράστασης μέσα στα σταυρωμένα του χέρια. Για έναν τελειομανή στη σημειολογία του σκηνοθέτη, η δήλωσή του αυτή συνιστά μια περιοδολόγηση της εργογραφίας του που, επιλεγμένη από μια μακρά πορεία που κρατά από το 1982, ζητά να ερμηνευθεί.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Μόρφω Μπεληγιάννη: 17…+ 3 στιγμές της άνοιξης

Η Διοικητική Επιτροπή του Εργατικού Κέντρου Πειραιά την 1η Μαΐου 1919 συνέστησε «εις όλους τους εργάτας να αποφύγουν οιανδήποτε κίνησιν ή εκδήλωσιν διά το παρόν έτος κατά την Πρωτομαγιάν και αρκεσθώσιν εάν το κρίνωσιν αι οργανώσεις των σκόπιμον εις μίαν διά ψηφίσματος διαμαρτυρίαν κατά της κρατούσης Κεφαλαιοκρατίας συνοδευομένην με τους συναδελφικούς προς τους εργάτας όλου του κόσμου χαιρετισμών των». Ο απεργιακός «διάκοσμος» του φετινού Μάη υποστηρίχθηκε –από πλείστους όσους– ότι έφερε κάτι από το «γούστο» του παλιού, υπό την έννοια ότι το «παλιό αντικείμενο»-απεργία, διαμεσολαβημένο από τη νομιμότητα, φάνηκε να χάνει τις πρωτογενείς του λειτουργίες ως κλαδική ή/και γενικευμένη διακοπή της παραγωγής, δηλαδή της παραγωγής εμπορευμάτων με χρηστική και ανταλλακτική αξία και να αποκτά σχεδόν αποκλειστικά αξία «αισθητική», αξία παράγωγη, αξία συμβολική.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Καίτη Πάπαρη: Η παρέκκλιση από το Σύνταγμα

Στις 28 Μαΐου 1932 δημοσιεύεται στο περιοδικό Εργασία ένα άρθρο του φιλελεύθερου βουλευτή Λ. Μακκά με τίτλο «Διά να σωθούν το κράτος και η κοινωνία πρέπει να παρεκκλίνωμεν από το σύνταγμα». Το άρθρο αυτό αφορά την πρόταση από τους βουλευτές του κόμματος των Φιλελευθέρων, Μακκά, Βαρβαγιάννη και Κωστόπουλο, για αναθεώρηση του Συντάγματος με την υιοθέτηση του περίφημου άρθρου 48 του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης περί κατάστασης εκτάκτου ανάγκης.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Κωνσταντίνα Γεωργαντά: Ποίηση σαν μαγνητόφωνο, Η Έρημη Γη (1984) του Ηλία Λάγιου

Η γοητεία ενός μεγάλου ποιήματος σαν την Έρημη Χώρα (1922) του Θ. Σ. Έλιοτ είναι ότι μας προσφέρει μια αφήγηση στην οποία μπορούμε να γίνουμε έμπρακτα κοινωνοί. Προσφέροντάς μας μια λίστα με σημειώσεις πάνω στο κείμενό του, ο Έλιοτ δημιούργησε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε ως αναγνώστες να ακολουθήσουμε τα ίχνη του ποιήματος, να βρούμε τις ρίζες του και να το καταλάβουμε, ενώ την ίδια ακριβώς στιγμή το κείμενο μας παραπλανά και εξασφαλίζει τον ρόλο μας ως παιγνίων σε ένα παιχνίδι, καθώς τα έργα που υπάρχουν στη λίστα ίσως οφείλονται σε τυχαίες συναντήσεις. Ο αναγνώστης όμως αναγνωρίζεται και ελευθερώνεται. Η ανταμοιβή έρχεται όταν αυτό που λαμβάνουμε είναι μια τελικώς ολοκληρωμένη αφήγηση της οποίας εμείς έχουμε συμπληρώσει τα κενά, γιατί το ποίημα έχει έρθει ως απάντηση στην ανάγκη μας για νόημα. Θυμόμαστε έτσι ξανά τι σημαίνει να δημιουργεί κανείς και μέσω της δημιουργίας να αντιστέκεται, όπως ο Στεφάν Εσέλ έγραψε στο πρόσφατο Αγανακτήστε (2011).

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Nof Nasser Eddin: Μεταξύ πατριαρχίας και νεοπατριαρχίας: οι γυναίκες και η αραβική άνοιξη

Η εμπειρία, και ιδίως οι διαφορετικές εμπειρίες των γυναικών, καθώς και οι τρόποι αντίστασης που επιλέγουν ανάλογα με την ταξική θέση, το μορφωτικό επίπεδο, την εθνικότητα, την ηλικία, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την οικογενειακή τους κατάσταση, είναι ένα θεμελιώδες ζήτημα για τον φεμινισμό. Ο φεμινισμός αποτελεί ένα κοινωνικό, πολιτικό και προσωπικό κίνημα που επιχειρεί να προσεγγίσει ακριβώς αυτή τη γυναικεία εμπειρία και να αναδείξει τις πολιτικές προεκτάσεις της καθημερινής προσωπικής εμπειρίας των γυναικών. Εδώ θα επικεντρωθώ στον ρόλο των γυναικών στις πρόσφατες εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, θέμα που με αφορά και προσωπικά, αφού κατάγομαι από την Παλαιστίνη και έχω ζήσει εκεί μεγάλο μέρος της ζωής μου. Στον αραβικό κόσμο, η πατριαρχία λειτουργεί τόσο στο επίπεδο της οικογένειας όσο και σε εκείνο του κράτους, και οι δύο μορφές καταπίεσης βρίσκονται σε μια διαρκή αλληλεπίδραση. Θα εξετάσουμε λοιπόν τους τρόπους αντίστασης και τις εμπειρίες των γυναικών στην αραβική άνοιξη, προχωρώντας σε μια αποτίμηση της θέση των γυναικών μετά τις εξεγέρσεις.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Όλγα Καρυώτη: Ερωτευμένα φαντάσματα

Την κυρία Πολυξένη, μια συντηρητική φαινομενικά μανδάμ με μαλλί κράνος, απόχρωσης σαντρέ, που έλεγες ότι το κεφτεδάκι είναι η φυσική απόληξη των παχουλών δαχτύλων της, αλλά γεμάτη εφηβικό πάθος και δίψα για έρωτα, την είχα γνωρίσει στην Καβάλα. Νόμιζα ότι θα ήταν κάποιο εξωτικό μέρος όπου θα λάμβαναν χώρα αποκρυφιστικές τελετές. Αλλά δεν ήταν παρά μια ακόμα επαρχιακή πόλη αυτής της χώρας που με βεβαιότητα μπορώ να πω ότι δεν είναι το Μεξικό.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα