Πριν από λίγο καιρό, η διαπόμπευση και η άρση του ιατρικού απορρήτου των ιερόδουλων που βρέθηκαν θετικές στον ιό του AIDS καταπάτησε βάναυσα τα θεμελιώδη δικαιώματά τους. Ταυτόχρονα όμως φανέρωσε με τον πιο εμφατικό τρόπο τις τεχνικές διαπόμπευσης που μετέρχεται η επίσημη εξουσία για να καλλιεργήσει τον φόβο σε περιόδους γενικευμένης κρίσης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, διαδραματίστηκε ένας μανιχαϊστικός και ηθικά συμβολοποιημένος αγώνας ανάμεσα στο «καλό» και το «κακό»: φιλήσυχοι πολίτες εναντίον μολυσμένων εισβολέων. Οικογενειάρχες εναντίον της μιαρής λαθροπόρνης. Υγιείς αυτόχθονες εναντίον άρρωστων μεταναστών. Κάπως έτσι διεξάγεται προσχηματικά ο πόλεμος κατά των «μη κανονικών». Κάπως έτσι κατασκευάζεται ο επίσημος, κρατικός και εξουσιαστικός, λόγος κατά της «άτοπης και αχώρητης ύλης» σε συνθήκες κοινωνικοπολιτικής κρίσης, που τείνει πάντοτε να μετατραπεί –όπως λαμπρά μας έδειξε και ο Ρενέ Ζιράρ– σε τελετουργική και θυσιαστική. Σε αυτόν τον τελετουργικό πόλεμο, σε αυτήν την επίθεση που εξαπολύει η κεντρική εξουσία η οποία, για να εδραιώσει την κυριαρχία της και να προστατεύσει τη «χρήσιμη» ανθρωπομάζα, μετέρχεται –σύμφωνα και με τον Φουκώ – έναν βιολογικό και κοινωνικό ρατσισμό, η πυρά ανάβει μονάχα για το καταραμένο απόθεμα της ζωής που στερείται αξίας και χρήσης μέσα σ’ έναν κόσμο κανονικών και φιλήσυχων πολιτών. Η διαπόμπευση των αλλοδαπών ιεροδούλων, ακόμα κι αν γύρισε μπούμερανγκ πάνω στις αληθινές προθέσεις των κυβερνώντων, εφόσον αποδείχθηκε ότι οι περισσότερες μολυσμένες πόρνες είχαν ελληνική καταγωγή, αποδεικνύει με τον πιο ωμό και κυνικό τρόπο ότι, σε περιόδους που απειλείται η συλλογική ταυτότητα και η κοινωνική συνοχή, το αρχέγονο και καλά δοκιμασμένο εργαστήριο παραγωγής και τυποποίησης μαγισσών –αν και «εποχικό»– επαναλειτουργεί και αξιοποιεί με ζήλο τα κρατικά κονδύλια που του χορηγούνται.
η συνέχεια στην έντυπη λεύγα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου