Λεύγα 07

19.993 λεύγες υπό μια θάλασσα πιο θολή κι από εκείνη των Σαργασσών, χωρίς πολλά αποθέματα οξυγόνου. Οι ερωτήσεις μοιάζουν πιο ψεύτικες απ’ τις απαντήσεις: Να μείνουμε στην εχθρική Ευρώπη ή να γυρίσουμε στα φιλικά χωριά μας; Να ψηφίσουμε για να μας σώσουν ή ν’ αλληλοσκοτωθούμε και όποιος επιπλεύσει; Αλλά και στον αφρό αν βγούμε, πόσο ν’ αντέξουμε παλεύοντας με τα κύματα των μικροαστών; Όσο καιρό αντέχουν και οι απεργοί της Χαλυβουργίας, θα πείτε. Όσο καιρό αντέχουν ν’ ακυρώνουν τον εαυτό τους οι απεργοί καλλιτέχνες, αν προτιμάτε. Ενδιαμέσως, σκεφτόμαστε τις Άλπεις, συνεχίζουμε να καταγράφουμε τα θανάσιμα αμαρτήματά μας, συζητάμε για τη νέα απόκρυψη των σωμάτων στις παραλίες, μαγειρεύουμε ταξικά, περιδιαβαίνουμε οικείους πεζόδρομους. Μετράμε προσεκτικά σπόρους, ζεύγη και βδέλλες, αντικρίζουμε με μάτια ερμητικά ανοιχτά σκοπανθρώπους και λοχίες, πασχίζουμε να ξεριζώσουμε τον μπάτσο μέσα μας κι έξω μας. Το καλοκαίρι, φεύγουμε με διαβολικά τρένα, παρέα με Έλληνες λαθρεπιβάτες που ταξιδεύουν στον χρόνο, από στρατόπεδα συγκέντρωσης σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κι επιστρέφουμε ξανά το φθινόπωρο. Καλώς ή κακώς εχόντων των πραγμάτων.

Διαβάστε από τη λεύγα 7
[πλήρη κείμενα]
 
Νίκος Τσιβίκης: Βυζάκια μέσα (Παράλιες σκέψεις πάνω στη μερική απόκρυψη του ανθρωπίνου σώματος)

Γιώργος Καράμπελας: Το δεύτερο στάδιο του νέου ελληνικού εμφυλίου (δεν άρχισε ακόμα)

Τα περιεχόμενα του πιο πρόσφατου τεύχους (και ολόκληρα προηγούμενα τεύχη) στο levga.gr· η πιο πρόσφατη λεύγα στα βιβλιοπωλεία, στους διακινητές της και στο levgamag@gmail.com, όπου και συμβολές, συμβουλές, συνεργασίες και διαφωνίες. 

Λεύγα 07: Περιεχόμενα

Βιβή Αντωνογιάννη, Τεχνητή αναπνοή

πρώτες ύλες
Στέφανος Βαμιεδάκης, Επιστροφή στο χωριό: Το νέο success story
Χλόη Πετρίδου, «Ανεύθυνοι αγώνες, τέλος!» (Η ΕΕ ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς της με τα εργατικά δικαιώματα)
Χρήστος Τσάκας, Οι εκλογές, το κίνημα και η καυτή πατάτα της αντι-ηγεμονίας
Γιώργος Καράμπελας, Το δεύτερο στάδιο του νέου ελληνικού εμφυλίου (δεν άρχισε ακόμα) [πλήρες κείμενο] 
Κώστας Σπαθαράκης, Η ταραγμένη θάλασσα των μικροαστών

κοντραπούντο
Απεργία σε κρίση

αναλώσιμα
Σοφία Μπέμπεζα, Καλλιτεχνική απεργία: Το έργον δεν έλαβεν τέλος
Βασίλης Κόκκοτας, Έγινε η απώλεια συνήθειά μας…  (Η τερατωδία της υποκατάστασης και ο στυλάτος ρομαντισμός των Άλπεων)
Γιάννης Βογιατζής, Σημειώσεις για μια παράσταση
Μιχάλης Μεντίνης, Η πάλη των τάξεων... με τα κρεμμυδάκια
Νίκος Τσιβίκης, Βυζάκια μέσα (Παράλιες σκέψεις πάνω στη μερική απόκρυψη του ανθρωπίνου σώματος)
Robert Spittlehouse, Impermanent

σκραπ
Αλέκος Λούντζης, Σάι-φάι. Στιγμιότυπο έβδομο: Σπόροι, ζεύγη, βδέλλες
Κώστας Περούλης, Στο υπηρεσιακό
Νίκος Γ. Κουρμούλης, Ηθικόν ακμαιότατον
Γιώργος Μανουσέλης, Ψιλή κουβέντα

λεύγα 7  

(Καλοκαίρι 2012)

Φωτογραφίες: Στέφανος Βαμιεδάκης, Αχιλλέας Βογιατζής 

Εικονογράφηση: Στέλλα Δημητρακοπούλου (stelladimitrakopoulou.blogspot.com) 

Σχέδιο εξωφύλλου: Δημήτρης Καμπίτης

Σκίτσα: Γιώργος Μανουσέλης

Γραφιστική επιμέλεια: Γιώργος Ματθιόπουλος

Λεύγα 07: Εξώφυλλο

Βιβή Αντωνογιάννη: Τεχνητή αναπνοή

Μια ανάσα πριν το σχηματισμό κυβέρνησης.
Μια ανάσα πριν το μεγάλο κομπρεμί.
Μια ανάσα πριν τις επαναληπτικές εκλογές.
Μια ανάσα πριν την «κατάρρευση» της ευημερούσας χώρας.
Μια ανάσα μετά το «αντιμνημονιακό» έπος.
Χωρίς ανάσα από την έφοδο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Στέφανος Βαμιεδάκης: Επιστροφή στο χωριό: Το νέο success story

Πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό ότι αυτήν την εποχή στην ελληνική κοινωνία έχει γίνει μια βαθιά τομή, μια μεγάλη αλλαγή. Είναι μια βαθιά αλλαγή στα πρότυπα ζωής, της οποίας, επειδή βρισκόμαστε στο επίκεντρο της κρίσης, δεν μπορούμε ακόμα να κατανοήσουμε τις διαστάσεις της. Νομίζω ότι είμαστε σε μια εποχή μιας αντίστροφης πορείας, όπου ο μετεμφυλιακός μετασχηματισμός της ελληνικής κοινωνίας, με την περιβόητη αστυφιλία τις πρώτες τρεις δεκαετίες, από το ’50 μέχρι το ‘80, δίνει τη θέση του σε μια αντίστροφη πορεία αυτήν την εποχή. […] Πριν από μερικά χρόνια το όραμα ενός μέσου Έλληνα ήταν καταναλωτικά πρότυπα, καριέρα χωρίς ελεύθερο χρόνο, χωρίς προσωπική ζωή, που επέφερε την αλλοτρίωση. Σήμερα ο κόσμος απορρίπτει αυτό το πρότυπο ζωής, αλλάζει τα πολιτισμικά και βιοτικά του πρότυπα. Ζητά καλύτερη ποιότητα ζωής, καλύτερες ανθρώπινες σχέσεις σε μικρότερες κοινωνίες, μεγαλύτερη ασφάλεια και επιστροφή στις ρίζες.

Το παραπάνω απόσπασμα δεν προέρχεται από έκθεση μαθητή Λυκείου στις πανελλαδικές με θέμα «Πόλη και χωριό». Αντίθετα, πρόκειται για απόσπασμα από τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στις 27 Μαρτίου 2012 ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Κ. Σκανδαλίδης (Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων: http://goo.gl/rR7qJ).

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Χλόη Πετρίδου: «Ανεύθυνοι αγώνες, τέλος!» (Η ΕΕ ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς της με τα εργατικά δικαιώματα)

Εσωτερική αγορά über alles 

Από την υπογραφή των ιδρυτικών Συνθηκών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΟΚ, ΕΚΑΧ, ΕΚΑΕ) τη δεκαετία του ‘50 μέχρι σήμερα, οι επιχειρηματικές ελευθερίες και ο «ανόθευτος» ανταγωνισμός, δηλαδή οι ελευθερίες του κεφαλαίου, προηγούνται σε σχέση με τα δικαιώματα και μέτρα προστασίας της εργασίας. Η κατάσταση αυτή αποτυπώνεται τόσο στη δομή των Συνθηκών, όπου οι οικονομικές ελευθερίες έχουν περίοπτη θέση, ενώ λείπει αντίθετα μια λίστα θεμελιωδών ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, όσο και στα νομικά εργαλεία και το πεδίο δράσης της ΕΕ, που είναι αντίστοιχα ισχυρά και διευρυμένα στην περίπτωση των «οικονομικών ελευθεριών», με άμεσες εξουσίες κύρωσης, ενώ αντίθετα πολύ περιορισμένα στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής. Συναφώς, οι εταιρείες έχουν άμεση πρόσβαση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου (ΔΕΕ), για να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους που θίγονται π.χ. από αποφάσεις της Κομισιόν σε θέματα ανταγωνισμού, ενώ αντίθετα για τα συνδικάτα δεν υπάρχει καμία ειδική ούτε γενική πρόβλεψη για την υπεράσπιση των εργατικών κεκτημένων έναντι σε νομοθετήματα της ΕΕ που τα αποψιλώνουν.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα