το παρακάτω τρίπτυχο δημοσιεύτηκε στη λεύγα 02 τον Μάιο του 2011
ΓΙΑΤΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, ΑΝ ΑΓΑΠΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΩΡΑΙΟ, ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ
Η ανθρωπότητα, λένε κάποιοι, περνά δύσκολες ώρες: κι αν έχουν δίκιο, τι μ’ αυτό; Μήπως χάθηκε ο κατακλυσμός των όμορφων αντικειμένων, μήπως χάσαμε την ευγενή επιθυμία να αποκτούμε τα πράγματα που λαχταράμε; Άνθρωποι, αντισταθείτε στη μιζέρια, δοκιμάστε το μόνο αντίδοτο στη διαβόητη «Κρίση»! Βγείτε στα μαγαζιά, μυρίστε το δέρμα στα παπούτσια, χαϊδέψτε απαλά ένα τιμόνι, παίξτε καρεκλιές με έπιπλα κάποιου Σουηδού σχεδιαστή. Μα επαγρυπνείτε: ενώ θα τα κάνετε όλα αυτά, ρίξτε μια ματιά πίσω από την πλάτη σας. Κάποιος είναι έτοιμος να μπήξει το μοχθηρό μαχαίρι του στο σβέρκο σας. Κάποιος ατημέλητος νεαρός, κάποιος μεσήλικας με τριμμένο γενάκι και γλαρό βλέμμα, κάποιος που γκρινιάζει συνεχώς, ολοφάνερα εκνευρισμένος με την ευτυχία σας. Το νου σας, άνθρωποι: Ένας «προοδευτικός»!
Ο «προοδευτικός» δεν γνωρίζει, βλέπετε, πώς να είναι χαρούμενος. Θα σας πει σαν τον επιπλήξετε για την υστερική μελαγχολία του : «Τι σημαίνει να είναι κανείς χαρούμενος όταν δεν έχει φαγητό, στέγη κι εργασία;» Αντιστρέψτε του την ερώτηση: τι σημαίνει να είναι κανείς δυστυχής όταν τα έχει; Ας αποφασίσουν οι μοντέρνοι προοδευτικοί μας, τι θέλουν: Περισσότερο φαγητό, καλύτερη στέγη, υψηλότερες αμοιβές; Ή ένα σπαρτιατικό γεύμα, ένα ταπεινό κατάλυμα, μια λιγότερο «αποξενωτική» εργασία; Αν επιθυμούν το πρώτο, τότε δεν είναι παρά φωνές που απλώς ζητούν περισσότερα. Και σ’ αυτό σας μοιάζουν. Αν πάλι πασχίζουν να κατακτήσουν την ουσία της απλότητας με την αυτοσυγκράτηση, τότε απλώς μαστιγώνουν ανώφελα την αγία Απόλαυση. Και σεις φυσιολογικοί μου άνθρωποι, τι σχέση μπορεί να έχετε με όλες αυτές τις καλογερίστικες ανοησίες;
Μην απορήσετε λοιπόν με τούτους τους ανθρώπους. Απλώς φυλαχτείτε∙ γιατί ο προοδευτικός, αυτός ο υποκριτής, πίσω από κάθε ποθητό αντικείμενο ανακαλύπτει, αλίμονο, «τη Δυστυχία». Ο προοδευτικός, βλέπετε, μισεί τη λάμψη των αντικειμένων που αποκαλεί «εμπορεύματα», γιατί «αποξενώνουν» τον άνθρωπο από το προϊόν της εργασίας του∙ και νοσταλγεί την εικόνα ενός μεσαιωνικού τεχνίτη, στο απόμερο εργαστήρι του. Ο προοδευτικός ζητά μόνο να σας γυρίσει πίσω στο παρελθόν, όχι για την πολιτισμένη ικανοποίηση της γλυκιάς ματαιοδοξίας μα για την άμεση εξυπηρέτηση μιας δήθεν αγνής ανθρώπινης ανάγκης. Το παρελθόν! Αφού έτσι το θέλουν οι προοδευτικοί μας, ας κοιτάξουμε σε ένα μακρινό παρελθόν: Τι έχουν να πουν για τα ολόχρυσα στολίδια της Μυκηναίας; Τι έχουν να προσάψουν στον Φοίνικα έμπορο που η τσέπη του στάζει χρυσάφι, ανταμοιβή για τον καλλωπισμό της βασίλισσας; Ο προοδευτικός βλέπει σε όλα τούτα μιαν άχαρη συναλλαγή∙ κι αμέσως σκέπτεται –ένας Θεός ξέρει τι προκαλεί σε έναν προοδευτικό έναν τόσο παράλογο, παράταιρο και μεμψίμοιρο συνειρμό– τον αφανή δούλο που έφτιαξε το κόσμημα που εμπορεύτηκε ο Φοίνικας και στολίζει τώρα το αυτί της Βασίλισσας. Στο νου του δεν χωρά ποτέ η εικόνα της Κλυταιμνήστρας που ναρκισσεύεται εμπρός στον καθρέφτη της, αλλά μόνο η μελοδραματική εικόνα αυτού του δούλου, που ψοφοδεής ταΐζει τα παιδιά του έναν χυλό πετρωμένο από τη γλίτσα. –Άνθρωποι, διαλέξτε (με τη ψυχή, με το νου, με την ίδια σας την ψήφο): Να βλέπετε τον εαυτό σας βασιλιά, μέσα στις ονειρικές ανταύγειες του μαγικού καθρέφτη σας, ή μήπως να ψάχνετε για θλιβερές χαρακιές στα σκιώδη χέρια που κάρφωσαν κάποτε στον τοίχο σας τούτο τον υπέροχο, παυσίλυπο καθρέφτη;
Άγης Πετάλας
ΓΙΑΤΙ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ Ο ΛΑΟΣ;
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ένα κόμμα που κερδίζει σε δημοτικότητα και απήχηση είναι ο ΛΑΟΣ. Μπορεί να απωθεί πολλούς η ιδέα αισθητικά, ιδεολογικά, αξιακά ή δεν ξέρω πώς αλλιώς, αλλά είναι σαφές ότι υπάρχει ένα «φαινόμενο ΛΑΟΣ». Έχει λοιπόν ενδιαφέρον να δει κανείς τι κάνει σωστά ο κ. Γιώργος Καρατζαφέρης. Κατ’ αρχάς ψήφισε το Μνημόνιο αγνοώντας τον μεγάλο κίνδυνο να χάσει ένα σημαντικό κομμάτι από την πελατεία του, μεγάλο τμήμα της οποίας έχει βιώσει στο πετσί της τις συνέπειες της δημοσιονομικής προσαρμογής. Δεν λογάριασε το ρίσκο της απώλειας ψήφων, αλλά πόνταρε στο ότι θα κερδίσει περισσότερες από μια υπεύθυνη στάση.
Ο κ. Καρατζαφέρης έχει επενδύσει επίσης στη συναίνεση. Είναι ο πρώτος που μίλησε για την ανάγκη μιας οικουμενικής κυβέρνησης και ο οποίος επαναλαμβάνει μονότονα ότι το πράγμα «δεν βγαίνει έτσι όπως πάει». Η συναίνεση είναι προφανές πως δεν του έκανε κακό...
Υπάρχει όμως και ένα ακόμη στοιχείο, αυτό του κοινού νου ο οποίος δεν περισσεύει στη χώρα μας. Όταν όλοι έβγαιναν στις τηλεοράσεις και θρηνούσαν για τα 50 δισ. ευρώ της δημόσιας περιουσίας, ο κ. Καρατζαφέρης βγήκε και μίλησε απλά και χωρίς πολλά πολλά: «Όταν βρίσκεσαι σε πόλεμο, τι κάνεις; Δεν πουλάς και τα ασημικά σου για να αγοράσεις όπλα και να τα βγάλεις πέρα; Ε, λοιπόν, πόλεμο έχουμε και τώρα». Απλές κουβέντες που δεν μπλέκονται σε περισπούδαστες αναλύσεις και βγάζουν νόημα.
Ο αρχηγός του ΛΑΟΣ έπιασε όμως και τον σφυγμό της κοινής γνώμης σε ένα κρίσιμο θέμα, αυτό του «νόμου και της τάξης». Η αριστερόστροφη πολιτική ορθότης που μας επεβλήθη για πολλά χρόνια δεν επέτρεπε να τεθούν τέτοια ζητήματα. Ο κ. Καρατζαφέρης τα έθεσε πολύ πριν τα ανακαλύψει το ΠΑΣΟΚ ή, βεβαίως, και η Νέα Δημοκρατία. Αν σε αυτά προσθέσετε και μερικές αξιοπρεπείς παρουσίες από πλευράς πολιτικού λόγου στη Βουλή και το Ευρωκοινοβούλιο έχετε τα συστατικά μιας επιτυχημένης πολιτικής συνταγής. Να τα ξαναθυμηθούμε; Συναίνεση, υπεύθυνη στάση όταν κρίνονται καίρια θέματα, κοινός νους και όχι ξύλινος κομματικός λόγος και νέα επαρκή πρόσωπα. Μήπως είναι αυτά τα συστατικά που περιμένει κάποιος από ένα αστικό κόμμα αντιπολίτευσης και τα οποία προφανώς δεν έχει η Νέα Δημοκρατία;
Αλέξης Παπαχελάς, εφ. Η Καθημερινή, 11.3.2011
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΕΑΜ
Και αφού μας αφαιρέσανε όλα τα μέσα της δουλειάς και μας λιμοχτονούνε, καφενόβιοι κι αεριτζήδες και θα μας βάλουνε, λέει, αυτοί να δουλεύουμε όπως ξέρουν αυτοί να βάζουνε τους σκλάβους να δουλεύουνε. […] Η πιο άναντρη, η πιο σιχαμερή τυραννία που παρουσιάστηκε ποτές απάνω στη γη. Αληθινά «νέα τάξη» στον κόσμο. Ξαναγύρισμα στην πρωτόγονη βαρβαρότητα, κατάργηση κάθε νόμου, κάθε ηθικής, κάθε δίκιου. Ο νόμος της ζούγκλας απάνω στην Ευρώπη! Αυτή είναι η νέα Ευρωπαϊκή τάξη. […] Γιατί σ’ όλες τις χώρες βρέθηκαν οι διάφοροι Λαβάλ και Κουΐσλιγκ για να προδώσουνε τον τόπο τους. Έτσι και στη δική μας χώρα από την πρώτη στιγμή έτρεξαν κοντά στους καταχτητές τα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα. Με την πρόφαση να περισώσουνε τάχα κάτι από την καταστροφή, μα στην πραγματικότητα για να εξασφαλίσουν αξιώματα, πρωτοκαθεδρίες, φαγοπότια, ρεμούλες για τον εαυτό τους, τους συγγενείς τους και τους φίλους τους, εδέχθηκαν να κυλιούνται καθημερινά στη λάσπη της προδοσίας, να κοψομεσιάζονται, να υποβοηθούνε τη λεηλασία και την ερήμωση της χώρας τους και να δίνουνε πρόσχημα νομιμότητας σ’ όλα τα άτιμα κακουργήματα των καταχτητών, να τα κρύβουν από το λαό και να παρουσιάζουν και τον ίδιο το λαό πως αποδέχεται, πως εγκρίνει, πως είναι τάχα ενθουσιασμένος από την εκμηδένισή του και από τη σκλαβιά του. […] Αυτοί κρύβουν από το λαό πως εμείς χρηματοδοτούμε και τροφοδοτούμε την εκστρατεία της Λιβύης. […] Και γύρω από τους αρχιπροδότες Τσολάκογλους έχουνε συγκροτήσει τις συμμορίες τους τα «τσακάλια», όλοι οι ασυνείδητοι μεγαλοκαρχαρίες των θολών νερών, οι σπεκουλάντηδες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι εργολάβοι, οι μεσάζοντες, οι «οικονομικώς συνεργαζόμενοι μετά των αρχών κατοχής». […] Από τη μια στιγμή στην άλλη όλα τα στρώματα του λαού μας είδανε να αναποδογυρίζεται και να γκρεμίζεται γύρω τους το οικοδόμημα της ζωής τους. Ο εργάτης έχασε τη δουλειά του, βρέθηκε στο δρόμο απένταρος. Μα και όποιος είχε δουλειά, το μεροκάματό του έγινε μεμιάς μηδενικό των μηδενικών. […] Η μοίρα που φυλάνε για μας οι ξένοι καταχτητές είναι η μοίρα των μαύρων της Αφρικής, των κούληδων και των Κινέζων κουρελήδων που ψοφάνε σαν τις μύγες στις πολιτείες και στα χωριά. […] Οι ξένοι καταχτητές και οι ντόπιοι αιματορουφηχτάδες ένα σκοπό έχουνε: Να μας λυγίσουνε τις ψυχές κάτω από τα χτυπήματα της συμφοράς, να σπάσουνε τα ζωτικά νεύρα της ζωής μας, να τσακίσουνε την ψυχική μας αντίσταση, να μας κάνουνε να δεχτούμε τη μαύρη μοίρα που μας ετοιμάζουνε, να μας ρίξουνε στην απελπισία και στη μοιρολατρία. […] Δεν υπάρχει πια δικαιολογία και πρόφαση για κανέναν Έλληνα να μένει αργός, να σταυρώνει τα χέρια του, να περιμένει μοιρολατρικά την εξέλιξη, να σκύβει το κεφάλι του μπροστά στην τυραννία και την προδοσία, να περιμένει από αλλού τη σωτηρία. […] Μην ελπίζεις να ξεφύγεις ό,τι και να σοφιστείς. Ο χειρότερος εχτρός σου είναι η δειλία και η μοιρολατρία. Ο καλύτερος φίλος σου η ενεργητική συμμετοχή στον αγώνα.
Δημήτρης Γληνός, Τι είναι και τι θέλει το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο,
Εκδοτικός Οργανισμός Ο Ρήγας, Αθήνα, 1944.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου