Ο κρουπιέρης ανακατεύει την τράπουλα. Κάποιος παίκτης (εκτός εκείνου που παίρνει πρώτος χαρτιά) κόβει. Οι παίκτες στοιχηματίζουν. Ο κρουπιέρης μοιράζει τα φύλλα ένα-ένα, στους παίκτες και στον εαυτό του. Το παιχνίδι ξεκινά. Ρέστα ή πάσο. Τα χαρτιά τοποθετούνται κάτω κλειστά. Κανένας δεν επιτρέπεται να αγγίξει τα χαρτιά αφού πάρει την απόφασή του. Ο ικανός παίκτης, όταν ο ίδιος δεν έχει δυνατό χαρτί, θα προσπαθήσει μέσω της μπλόφας να υπολογίσει σωστά την πιθανότητα να πάνε πάσο οι υπόλοιποι παίκτες. Χωρίς μπλόφες, «το παιχνίδι» θα ήταν πολύ ανιαρό. Πότε όμως αξίζει πραγματικά η μπλόφα; Όταν ο αριθμός των αντιπάλων είναι μικρός, όταν το πονταρισμένο ποσό είναι μεγάλο, όταν μιλάς τελευταίος, όταν δεν κινδυνεύεις από αρχάριους ή απελπισμένους που δύσκολα πάνε πάσο, λόγω άγνοιας κινδύνου στην πρώτη περίπτωση, επειδή δεν έχουν τίποτα να χάσουν στη δεύτερη. Χρήσιμες συμβουλές: Ποτέ μην υποτιμάτε τον αντίπαλο. Αντίθετα, πάντα να έχετε επίγνωση κάθε κίνησης και απόφασής του, αν θέλετε να είστε ο τελευταίος παίκτης του τραπεζιού. Η μπλόφα δεν πρέπει να γίνεται συνήθεια. Αν αποκαλυφθείς, πρέπει να περιμένεις μέχρι την επόμενη. Να είστε απρόβλεπτος. Η επιθετικότητα είναι σημείο κλειδί σε κάθε νικηφόρα στρατηγική. Μπερδέψτε τους αντιπάλους με τις κινήσεις σας. Η ικανότητα εναλλαγής από επιθετικό σε παθητικό παίκτη είναι κρίσιμη. Μάθετε πότε και πώς να ενεργείτε. Όταν ένας αντίπαλος «απλώνεται», ο έξυπνος παίκτης «μαζεύεται». Όταν «μαζεύεται», ο καλός παίκτης «απλώνεται». Και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, δεν χτυπάτε εσείς, χτυπάει η «συγκυρία».
Στο πεδίο της συγκυρίας, τώρα, η «μπάνκα» κρατούσε το παιχνίδι με το μέρος της, μοιράζοντας με συνέπεια τα χαρτιά, επιθετικά μα συνάμα επιφυλακτικά, ελέγχοντας κάθε βήμα και αντίδραση πριν προχωρήσει στην επόμενη κίνηση. Τα νέα οικονομικά μέτρα μετρήθηκαν και μοιράστηκαν με προσοχή, υπολογίζοντας το ρίσκο της πιθανής κοινωνικής έκρηξης. Ο δημόσιος λόγος, πολιτικός, δημοσιογραφικός, τηλεοπτικός, στάθηκε αρωγός. Τα χαρτιά κρατιούνταν κλειστά μέχρι τέλους. Ήταν το τρίτο τραπέζι στη σειρά. Είχαν προηγηθεί άλλα δύο, κρίσιμης σημασίας και αυτά. Στο πρώτο, η μπάνκα ήταν πανίσχυρη. Μιλούσε μόνο δύο φορές. Στην αρχή και ξανά στο τέλος. Όλοι οι παίκτες πήγαν αμέσως πάσο. Η μπάνκα μάζεψε όλες τις μάρκες από το τραπέζι. Η μπλόφα ήταν γρήγορη. Αρκούσε η γλώσσα του σώματος και δυο-τρεις προτάσεις στη γαλλική και τη γερμανική με ύφος επιθετικό. Η διεθνών προδιαγραφών μπάνκα και οι ντόπιοι ασκούμενοί της στο τέλος μοιράστηκαν τα κέρδη τους στα σκοτεινά. Δεν υπήρχαν παράθυρα, δεν υπήρχαν ρολόγια (ποτέ δεν υπάρχουν «εντός»), αλλά οι μακριές αλυσίδες των ATM και των ενσωματωμένων συμβολαιογράφων περίμεναν με τρυφερή λαχτάρα στην άκρη της σάλας να σφίξουν στην αγκάλη τους τον άτυχο της βραδιάς. Όσο ο χρόνος είναι σταματημένος, το παιχνίδι πάντα συνεχίζεται…
Πριν από το μεγάλο τραπέζι με τους πολλούς παίκτες, προηγήθηκε ένα άλλο. Μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα. Στο παρασκήνιο, η μπάνκα σχολίαζε με τον πιο τρομολαγνικό τρόπο την επιθετικότητα του προηγούμενου κρουπιέρη. Ήταν κι αυτό μέρος της μπλόφας· μισό το ήξεραν, μισό το πίστευαν. Το δεύτερο παιχνίδι κράτησε ως το πρωί. Οι μπλόφες έδιναν κι έπαιρναν απ’ όλους τους ομοτράπεζους αυτή τη φορά. Στο τέλος, βγήκαν όλοι κερδισμένοι. Το πιο κρίσιμο παιχνίδι ήταν το τελευταίο, το μεγάλο τραπέζι. Οι παίκτες του δεύτερου τραπεζιού έπρεπε να συγκεντρωθούν και να ενώσουν τις δυνάμεις τους μπροστά στη σημαντική αυτή πρόκληση. Όρισαν μάλιστα νέο dealer με καθαρό πρόσωπο, γυαλιά και λευκά γάντια.
Η μπάνκα αυτή τη φορά μίλησε. Μίλησε πολύ. Μίλησε για έκτακτη εθνική ανάγκη, για χάος και άβυσσο, για κολασμένες μέρες και εξαργύρωση σε δραχμές. Απευθύνθηκε σε προσκεκλημένους και ακάλεστους παίκτες, που τώρα προσέρχονταν από διάφορες κατευθύνσεις (ακροδεξιά, κεντροδεξιά, κεντροαριστερά, κέντρο-απόκεντρο), μηρυκάζοντας ότι δυστυχώς κάποιοι από το πλήθος πρέπει να θυσιαστούν· δεν υπάρχει περιθώριο αποτυχίας: το deal για να πάρουμε τη δόση μας πρέπει να πετύχει. Η μπάνκα σήμανε την ώρα να διαλέξουν. Αν τώρα πάνε πάσο, τα πενήντα χρόνια μιζέριας θα διαλύσουν μόνο δύο γενιές· αν κάνουν call, οι συνέπειες είναι άγνωστες και καταστροφικές. Οι παίκτες δοκίμασαν να απλώσουν το βλέμμα τους πίσω από την μπάνκα. Οι οθόνες επαναλάμβαναν τις ίδιες λέξεις, με μουσική υπόκρουση βραδινού δελτίου: «σοκ», «κατάρρευση», «πραξικόπημα», «ενότητα», «ευθύνη», «κοινωνική ειρήνη». Όλα δούλευαν ρολόι. Κάποιοι πόνταραν, κάποιοι ντούκου, λίγοι αποχώρησαν και όλοι κοίταζαν εμμονικά τις μάρκες τους στην τσόχα. Έπρεπε να διαφυλαχθούν και τα κεκτημένα. Η ένταση είχε καταλάβει πυρετικά όλους τους παίκτες, επαγγελματίες κι ερασιτέχνες, ξένους και γηγενείς. Απ’ έξω, στο κατάμεστο Λουτράκι, το δειλινό έπεφτε και η μάζα αγωνιούσε για την κατάληξη της παρτίδας. Για μια στιγμή τούς πέρασε από το μυαλό να εισβάλουν και να τη διακόψουν. Επικίνδυνες σκέψεις, προγονόπληκτες, οπισθοδρομικές, «κόκκινες», συνδικαλιστικές. Ευτυχώς πρυτανεύει η λογική και ο κανόνας του παιχνιδιού. Ακόμα.
Η τελευταία μεγάλη μπλόφα φάνηκε να πιάνει. Οι φωνές του πλήθους κόπασαν για λίγο. Στην παρτίδα αυτή τα κέρδη δεν μετρούνταν με μάρκες, αλλά με τον θόρυβο και την «ανανέωση». Δεν είχε πια σημασία η συγκεκριμένη παρτίδα, τα άμεσα μέτρα, το «διακύβευμα». Τώρα μετρούσε η διάρκεια, η προσμονή κάθε επόμενης παρτίδας, ο εθισμός. Όποιος έκανε το συγκεντρωμένο πλήθος να τσιτώσει αλλά να σωπάσει, να φοβηθεί αλλά να παραμείνει στο κάδρο, κέρδιζε την παρτίδα και μαζί μια καλή θέση στο τραπέζι.
Αρχικά πέρασε. Η αμφισβήτηση χαμήλωσε. Όλοι ήξεραν για την μπλόφα, όλοι περίμεναν κι επόμενη παρτίδα, όλοι φαντασιώνονταν ότι αυτή τη φορά μπορεί να ήταν ανάμεσα στους προσκεκλημένους. Ακόμα και οι ισοβίως απ’ έξω. Το επόμενο παιχνίδι πόκας περιλάμβανε έναν περίτεχνο σχεδιασμό. Θα στήνονταν παντού παραβάν και θα καλούσαν τον όχλο να ρίξει σιωπηρά ο καθένας μια μάρκα· για τη χαρά της συμμετοχής, για το εφέ ότι αυτός αποφασίζει για τους επόμενους παίκτες. Μέσα στην ένδεια, την πίκρα, την καταστολή, θα στηθεί μια γιορτή για το Λουτράκι, για τη δημοκρατία, για όλη την οικουμένη.Θα πιάσει;
Στο πεδίο της συγκυρίας, τώρα, η «μπάνκα» κρατούσε το παιχνίδι με το μέρος της, μοιράζοντας με συνέπεια τα χαρτιά, επιθετικά μα συνάμα επιφυλακτικά, ελέγχοντας κάθε βήμα και αντίδραση πριν προχωρήσει στην επόμενη κίνηση. Τα νέα οικονομικά μέτρα μετρήθηκαν και μοιράστηκαν με προσοχή, υπολογίζοντας το ρίσκο της πιθανής κοινωνικής έκρηξης. Ο δημόσιος λόγος, πολιτικός, δημοσιογραφικός, τηλεοπτικός, στάθηκε αρωγός. Τα χαρτιά κρατιούνταν κλειστά μέχρι τέλους. Ήταν το τρίτο τραπέζι στη σειρά. Είχαν προηγηθεί άλλα δύο, κρίσιμης σημασίας και αυτά. Στο πρώτο, η μπάνκα ήταν πανίσχυρη. Μιλούσε μόνο δύο φορές. Στην αρχή και ξανά στο τέλος. Όλοι οι παίκτες πήγαν αμέσως πάσο. Η μπάνκα μάζεψε όλες τις μάρκες από το τραπέζι. Η μπλόφα ήταν γρήγορη. Αρκούσε η γλώσσα του σώματος και δυο-τρεις προτάσεις στη γαλλική και τη γερμανική με ύφος επιθετικό. Η διεθνών προδιαγραφών μπάνκα και οι ντόπιοι ασκούμενοί της στο τέλος μοιράστηκαν τα κέρδη τους στα σκοτεινά. Δεν υπήρχαν παράθυρα, δεν υπήρχαν ρολόγια (ποτέ δεν υπάρχουν «εντός»), αλλά οι μακριές αλυσίδες των ATM και των ενσωματωμένων συμβολαιογράφων περίμεναν με τρυφερή λαχτάρα στην άκρη της σάλας να σφίξουν στην αγκάλη τους τον άτυχο της βραδιάς. Όσο ο χρόνος είναι σταματημένος, το παιχνίδι πάντα συνεχίζεται…
Πριν από το μεγάλο τραπέζι με τους πολλούς παίκτες, προηγήθηκε ένα άλλο. Μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα. Στο παρασκήνιο, η μπάνκα σχολίαζε με τον πιο τρομολαγνικό τρόπο την επιθετικότητα του προηγούμενου κρουπιέρη. Ήταν κι αυτό μέρος της μπλόφας· μισό το ήξεραν, μισό το πίστευαν. Το δεύτερο παιχνίδι κράτησε ως το πρωί. Οι μπλόφες έδιναν κι έπαιρναν απ’ όλους τους ομοτράπεζους αυτή τη φορά. Στο τέλος, βγήκαν όλοι κερδισμένοι. Το πιο κρίσιμο παιχνίδι ήταν το τελευταίο, το μεγάλο τραπέζι. Οι παίκτες του δεύτερου τραπεζιού έπρεπε να συγκεντρωθούν και να ενώσουν τις δυνάμεις τους μπροστά στη σημαντική αυτή πρόκληση. Όρισαν μάλιστα νέο dealer με καθαρό πρόσωπο, γυαλιά και λευκά γάντια.
Η μπάνκα αυτή τη φορά μίλησε. Μίλησε πολύ. Μίλησε για έκτακτη εθνική ανάγκη, για χάος και άβυσσο, για κολασμένες μέρες και εξαργύρωση σε δραχμές. Απευθύνθηκε σε προσκεκλημένους και ακάλεστους παίκτες, που τώρα προσέρχονταν από διάφορες κατευθύνσεις (ακροδεξιά, κεντροδεξιά, κεντροαριστερά, κέντρο-απόκεντρο), μηρυκάζοντας ότι δυστυχώς κάποιοι από το πλήθος πρέπει να θυσιαστούν· δεν υπάρχει περιθώριο αποτυχίας: το deal για να πάρουμε τη δόση μας πρέπει να πετύχει. Η μπάνκα σήμανε την ώρα να διαλέξουν. Αν τώρα πάνε πάσο, τα πενήντα χρόνια μιζέριας θα διαλύσουν μόνο δύο γενιές· αν κάνουν call, οι συνέπειες είναι άγνωστες και καταστροφικές. Οι παίκτες δοκίμασαν να απλώσουν το βλέμμα τους πίσω από την μπάνκα. Οι οθόνες επαναλάμβαναν τις ίδιες λέξεις, με μουσική υπόκρουση βραδινού δελτίου: «σοκ», «κατάρρευση», «πραξικόπημα», «ενότητα», «ευθύνη», «κοινωνική ειρήνη». Όλα δούλευαν ρολόι. Κάποιοι πόνταραν, κάποιοι ντούκου, λίγοι αποχώρησαν και όλοι κοίταζαν εμμονικά τις μάρκες τους στην τσόχα. Έπρεπε να διαφυλαχθούν και τα κεκτημένα. Η ένταση είχε καταλάβει πυρετικά όλους τους παίκτες, επαγγελματίες κι ερασιτέχνες, ξένους και γηγενείς. Απ’ έξω, στο κατάμεστο Λουτράκι, το δειλινό έπεφτε και η μάζα αγωνιούσε για την κατάληξη της παρτίδας. Για μια στιγμή τούς πέρασε από το μυαλό να εισβάλουν και να τη διακόψουν. Επικίνδυνες σκέψεις, προγονόπληκτες, οπισθοδρομικές, «κόκκινες», συνδικαλιστικές. Ευτυχώς πρυτανεύει η λογική και ο κανόνας του παιχνιδιού. Ακόμα.
Η τελευταία μεγάλη μπλόφα φάνηκε να πιάνει. Οι φωνές του πλήθους κόπασαν για λίγο. Στην παρτίδα αυτή τα κέρδη δεν μετρούνταν με μάρκες, αλλά με τον θόρυβο και την «ανανέωση». Δεν είχε πια σημασία η συγκεκριμένη παρτίδα, τα άμεσα μέτρα, το «διακύβευμα». Τώρα μετρούσε η διάρκεια, η προσμονή κάθε επόμενης παρτίδας, ο εθισμός. Όποιος έκανε το συγκεντρωμένο πλήθος να τσιτώσει αλλά να σωπάσει, να φοβηθεί αλλά να παραμείνει στο κάδρο, κέρδιζε την παρτίδα και μαζί μια καλή θέση στο τραπέζι.
Αρχικά πέρασε. Η αμφισβήτηση χαμήλωσε. Όλοι ήξεραν για την μπλόφα, όλοι περίμεναν κι επόμενη παρτίδα, όλοι φαντασιώνονταν ότι αυτή τη φορά μπορεί να ήταν ανάμεσα στους προσκεκλημένους. Ακόμα και οι ισοβίως απ’ έξω. Το επόμενο παιχνίδι πόκας περιλάμβανε έναν περίτεχνο σχεδιασμό. Θα στήνονταν παντού παραβάν και θα καλούσαν τον όχλο να ρίξει σιωπηρά ο καθένας μια μάρκα· για τη χαρά της συμμετοχής, για το εφέ ότι αυτός αποφασίζει για τους επόμενους παίκτες. Μέσα στην ένδεια, την πίκρα, την καταστολή, θα στηθεί μια γιορτή για το Λουτράκι, για τη δημοκρατία, για όλη την οικουμένη.Θα πιάσει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου