Αλέκος Λούντζης: Σάι-φάι. Στιγμιότυπο πέμπτο: Ταινία εποχής

Ο παράδεισος δεν είχε γη. Ήταν εσωτερικού χώρου… είχε υποκοριστικό…

χωρούσε ελάχιστους και ήταν δικός μας. Ακουγόταν πειστικό!^[1]

Απόσπασμα ημερολογίου του ιατρικού επισκέπτη Μπε-Εν-Πε 32Α

«Σφίξαμε τις ζώνες για να αποφύγουμε τον μανδύα. Δεθήκαμε σταυρωτά στο κάθισμα μήπως και διατηρήσουμε τη θέση μας. Η σύντομη πτήση ήταν σύντομη. Οι τρόφιμοι είχαν τον νου τους στην προσγείωση. Οι τρόφιμοι είχαν τον νου τους.

Δεν χρειάστηκε επεξήγηση· το βεβιασμένο σινιάλο υποχώρησης ήταν αρκετό. Το ιδανικό ελιξίριο έμεινε σαν διαφήμιση χωρίς προϊόν. Περιττό. Στη θέση ενός, θα τα πάρουμε όλα. Μα όλα τα σκευάσματα μαζί δεν είναι συνταγή, είναι απελπισία. Χαρούμενη επιστήμη και θλιμμένοι μεσάζοντες πετούσαμε στα σύννεφα. Κάτω από τα ιπτάμενα πούπουλα η βροχή λάσπωνε την έρημο. Οι τρόφιμοι είχαν τον νου τους».

Βιβή Αντωνογιάννη: Μια νύχτα στο Λουτράκι

Ο κρουπιέρης ανακατεύει την τράπουλα. Κάποιος παίκτης (εκτός εκείνου που παίρνει πρώτος χαρτιά) κόβει. Οι παίκτες στοιχηματίζουν. Ο κρουπιέρης μοιράζει τα φύλλα ένα-ένα, στους παίκτες και στον εαυτό του. Το παιχνίδι ξεκινά. Ρέστα ή πάσο. Τα χαρτιά τοποθετούνται κάτω κλειστά. Κανένας δεν επιτρέπεται να αγγίξει τα χαρτιά αφού πάρει την απόφασή του. Ο ικανός παίκτης, όταν ο ίδιος δεν έχει δυνατό χαρτί, θα προσπαθήσει μέσω της μπλόφας να υπολογίσει σωστά την πιθανότητα να πάνε πάσο οι υπόλοιποι παίκτες. Χωρίς μπλόφες, «το παιχνίδι» θα ήταν πολύ ανιαρό. Πότε όμως αξίζει πραγματικά η μπλόφα; Όταν ο αριθμός των αντιπάλων είναι μικρός, όταν το πονταρισμένο ποσό είναι μεγάλο, όταν μιλάς τελευταίος, όταν δεν κινδυνεύεις από αρχάριους ή απελπισμένους που δύσκολα πάνε πάσο, λόγω άγνοιας κινδύνου στην πρώτη περίπτωση, επειδή δεν έχουν τίποτα να χάσουν στη δεύτερη. Χρήσιμες συμβουλές: Ποτέ μην υποτιμάτε τον αντίπαλο. Αντίθετα, πάντα να έχετε επίγνωση κάθε κίνησης και απόφασής του, αν θέλετε να είστε ο τελευταίος παίκτης του τραπεζιού. Η μπλόφα δεν πρέπει να γίνεται συνήθεια. Αν αποκαλυφθείς, πρέπει να περιμένεις μέχρι την επόμενη. Να είστε απρόβλεπτος. Η επιθετικότητα είναι σημείο κλειδί σε κάθε νικηφόρα στρατηγική. Μπερδέψτε τους αντιπάλους με τις κινήσεις σας. Η ικανότητα εναλλαγής από επιθετικό σε παθητικό παίκτη είναι κρίσιμη. Μάθετε πότε και πώς να ενεργείτε. Όταν ένας αντίπαλος «απλώνεται», ο έξυπνος παίκτης «μαζεύεται». Όταν «μαζεύεται», ο καλός παίκτης «απλώνεται». Και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, δεν χτυπάτε εσείς, χτυπάει η «συγκυρία».

Γιώργος Αναγνώστου: Χαλεποί καιροί από Αμερική

Τις δυσκολίες των βουνών τις ξεπεράσαμε·

Τώρα μας περιμένουν

Οι δυσκολίες των πεδιάδων.

Μπέρτολτ Μπρεχτ

(μετάφραση Πέτρου Μάρκαρη)

Τώρα που το συλλογικό mojo μουλιάζουμε σε πολυπολιτισμικό ντάκαρι
Κι ο καθένας με μια ταυτότητα αγκαζέ στριφογυρίζει
Τώρα που η Ιστορία κονκάρδες κληρονομιάς διαφημίζει
Κι ο καθένας ένα τραύμα δημόσια θεραπεύει
Τώρα που η αγορά με ρυθμούς σάλσας μας θωπεύει
Και οι απανταχού τεμενάδες προς τη μεσαία τάξη προωθούμενοι
Τώρα που οι περικοπές μεσαιωνικοί πελέκεις αιωρούμενοι
Και κεράκι ανάβουμε που διαφυλάξαμε, τι θαύμα, την αξιοπρεπή μας τη δουλειά
Τώρα που τα περιοδικά μόδας, αρώματα μεθυστικά, χαλκομανίες στα χαλιά
Μετάλλια ευαισθησίας απονέμουν, η διαφήμιση καταχώρισε
Τώρα που το nine-to-five σε seven-to-seven ξεχείλισε
Και σαν ευρυχωρία πλέον την καμπάνα του φορούμε
Τώρα που adjuncts και lecturers ποδοπατούμε
Σε χώρους που προοδευτικούς αποκαλούμε
Τώρα που οι ποιητές πάλι προς τις κοιλάδες της ομοιοκαταληξίας ροβολούμε
Και οι ακαδημαϊκοί στοιχειωμένοι στοιχημένοι σε Ford assembly line γεννοβολούμε
Τώρα ποιος ο εχθρός;
Σε ποιες πεδιάδες;
Ποιες οι αγωνίες μας;

ο διάβολος, ο ηγεμόνας ... και ο τρελός (05)

το παρακάτω τρίπτυχο δημοσιεύτηκε στη λεύγα 05 τον Ιανουάριο του 2012