Αλέκος Λούντζης, Σάι-φάι. Στιγμιότυπο τρίτο: Αφωνία

Ταλάντωση είναι η παλινδρομική περιοδική μεταβολή οποιουδήποτε φυσικού μεγέθους γύρω από μία κεντρική τιμή. Η θέση του σώματος μεταβάλλεται αρμονικά γύρω από τη θέση ισορροπίας του. «Αργά ή γρήγορα, όταν ξεκίνησαν να γίνονται, τα πράγματα δεν κώλωσαν πουθενά». Το ίδιο αργά ή γρήγορα σταμάτησαν. Το σφιγμένο χέρι που ασκούσε πίεση λύγισε, τα δάχτυλα άνοιξαν, η ταλάντωση ολοκληρώθηκε. Το τεντωμένο έλασμα που άγγιξε τα όρια αντοχής των υλικών του κάποια στιγμή «αρμονικά» επανήλθε. Επανήλθε όμως σε θέση ισορροπίας;

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Γιώργος Καζαντζίδης, Ο ομπρελοκουβαλητής

Να ποια είναι η δουλειά μου μέσες άκρες: κάθε φορά που βρέχει με το τουλούμι και το νερό, καταλήγοντας από μικρά ρυάκια σε ασυγκράτητους χειμάρρους, πνίγει αδιακρίτως ό,τι βρίσκει μπροστά του –έντομα, φυτά, ζώα ή καμιά φορά ακόμη και απρόσεχτους ή αδιάφορους απλώς για τη ζωή τους ανθρώπους– ή τις ημέρες εκείνες που όσο και να προσπαθεί κανείς δεν μπορεί να διακρίνει το παραμικρό ίχνος από σύννεφο στον ουρανό, βλέποντας τα πάντα γύρω του να παραδίνονται αβοήθητα στην πυρά του ήλιου (με λίγα λόγια δηλαδή όλες τις μέρες του χρόνου, καθώς, πράγμα παράξενο, στον τόπο που ζω ή θα έχει ήλιο ή θα βρέχει, ποτέ στη ζωή μου για παράδειγμα δεν θυμάμαι να σηκώθηκα από το κρεβάτι μου, να κοίταξα προς τα πάνω και να είδα, ικανοποιώντας έτσι έναν από τους κρυφούς μου πόθους, έναν συννεφιασμένο απλώς ουρανό), στέκομαι έξω από την κεντρική είσοδο ενός εκ των κτιρίων από τα οποία απαρτίζεται το Υπουργείο, περιμένοντας ανά πάσα στιγμή και χωρίς καμία σχετική προειδοποίηση, που σίγουρα θα διευκόλυνε κατά πολύ την δουλειά μου, να βγει κάποιος από τους αναρίθμητους ανώτερους υπαλλήλους, τους οποίους και έχω οριστεί να προστατεύω, εγώ και όλοι οι υπόλοιποι του σιναφιού μου, με την ομπρέλα μου, από την βροχή και τον ήλιο.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Βασίλης Κρίτσας, Σπορτ-Ματ: Αθλητισμός και ιστορικός υλισμός

Λένε ότι το ποδόσφαιρο είναι ο καθρέφτης της ζωής. «Καθρέφτης σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω», όπως έλεγε η ιερόδουλη στα «Ναυάγια» της Γαλάτειας Καζαντζάκη. Αν το δούμε από αυτό το πρίσμα, η περίφημη φράση του Όσιμ, «η μπάλα είναι πόρνη», αποδίδει στη στρογγυλή θεά, εξ αντανακλάσεως ίσως, την ιδιότητα που συνηθίζουμε να αποδίδουμε στην ίδια τη ζωή. Την οποία όμως συνεχίζουμε να αγαπάμε, κατά το γηπεδικό «όσο μας πληγώνεις, τόσο μας πωρώνεις».

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

ο διάβολος, ο ηγεμόνας ... και ο τρελός (03)

το παρακάτω τρίπτυχο δημοσιεύτηκε στη λεύγα 03 τον Σεπτέμβριο του 2011