Στη σύγχρονη εποχή, από τους πρώτους μοντέρνους στοχαστές που ταύτισαν το θέατρο με την αστική τάξη (Ντιντερό, Ρουσσώ, Λέσινγκ) έως εκείνους του 20ού αιώνα που του έδωσαν θετικό ή αρνητικό πρόσημο στο ιδεολογικό πεδίο –τον Καστοριάδη και την Άρεντ, ως αναστοχαστικό μηχανισμό προαγωγής της δημοκρατικής κοινωνίας, ή τον Αλτουσέρ και τον Μπόαλ, ως καταπιεστικό ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους– όλοι συμφωνούν ότι το θέατρο αντανακλά πολιτικές στάσεις της κοινωνίας απέναντι στον εαυτό της. Έτσι, όσοι μπορούν να ελέγχουν αυτές τις αντανακλάσεις, όσοι κρατάνε τον καθρέφτη, μπορούν να ελέγχουν και την εικόνα που λαμβάνει μια κοινωνία για τον εαυτό της.
η συνέχεια στην έντυπη λεύγα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου